نحوه دوخت تارهای روکش دار

اگرچه تارهای روکش دار در حال حاضر سهم کمی در بازار لوازم جانبی دارند، اما محبوبیت آن برای محصولات ضد آب در فضای باز در حال افزایش است. مانند سایر لوازم جانبی مانند بافته یا طناب، تارهای پوشش داده شده باید برای تکمیل طراحی محصول نهایی پردازش شوند. روش‌های اتصال متداول برای تارهای روکش دار شامل دوخت، پرچین و ذوب است که دوخت به دلیل کاربرد گسترده آن در صنایع مختلف مانند پوشاک، منسوجات خانگی، کفش و کیف رایج‌ترین آنهاست. با این حال، حتی اگر دوخت یک تکنیک جدید نیست، چندین ملاحظات در هنگام دوخت تارهای روکش دار وجود دارد.

1. مواد

بافته های پوشش داده شده معمولاً از تارهای نایلونی یا پلی استر با لایه بیرونی پلاستیک ساخته می شوند. در حالی که دوخت تارهای نایلونی یا پلی استر آسان است، افزودن یک لایه پلاستیکی نیاز به توجه به نوع پلاستیک مورد استفاده دارد. پلاستیک های مختلف خواص و میزان سختی متفاوتی دارند. سه ماده معمول برای لایه پوشش وجود دارد: PVC، TPU و سیلیکون. به طور کلی، روکش‌های PVC و سیلیکونی نرم‌تر هستند، در حالی که تارهای TPU سخت‌تر هستند و دوخت آن را دشوارتر می‌کند.

علاوه بر این، سختی مواد پلاستیکی قابل توجه است. به عنوان مثال، روکش PVC با سختی 50 آمپر نسبت به 90 آمپر نرم تر و راحت تر دوخت می شود.

2. ضخامت

ضخامت تار به طور قابل توجهی بر روند دوخت تأثیر می گذارد. صرف نظر از پوشش، دوخت تارهای نایلونی ضخیم تر از تارهای نازک تر دشوارتر است. برای تارهای با روکش PVC یا سیلیکونی، ضخامت 2.5 میلی متر را می توان به راحتی دوخت، اما برای تارهای با روکش TPU، ضخامت 1 میلی متر برای دوخت مناسب تر است، زیرا 2.5 میلی متر خیلی سفت است.

3. سوزن

با توجه به لایه پلاستیکی، تارهای پوشش داده شده فاقد شکاف های کوچکی است که روی سطح بافته شده وجود دارد و آن را متراکم تر می کند. بنابراین، هنگام دوخت تارهای روکش دار، توجه به نوع سوزن و چرخ خیاطی بسیار مهم است. آنهایی که برای دوخت پارچه طراحی شده اند برای بافته های روکش شده مناسب نیستند. به طور کلی توصیه می شود از سوزن ها و چرخ خیاطی هایی استفاده کنید که برای چرم در نظر گرفته شده اند، زیرا تارهای روکش شده از نظر سختی و ضخامت شباهت هایی با تسمه های چرمی دارند و حتی برخی از آنها سطوحی شبیه به تسمه های چرمی دارند.